Forum Słowiańscy Łucznicy Strona Główna FAQ Użytkownicy Szukaj Grupy Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj Rejestracja
Słowiańscy Łucznicy
 Taktyka walki plemion słowiańskich Zobacz następny temat
Zobacz poprzedni temat
Napisz nowy temat Odpowiedz do tematu
Autor Wiadomość
wiedzimir



Dołączył: 30 Maj 2007
Posty: 269
Przeczytał: 2 tematy

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Środa Wlkp

PostWysłany: Czw 21:20, 26 Cze 2008 Powrót do góry

...Trudno poznać technikę wojskową i dzieje wojenne wczesnej słowiańszczyzny, ponieważ źródła pisane dostarczaja nam zaledwie kilku nazw , oraz parę cennych, ale niedokładnych wieści o plemionach osiadłych nad Wisłą i prawymi dopływami Odry. Wzmianki pisarzy bizantyjskich o innych, odległych od Polski, plemionach świadczą, że do wędrówek poychał je nie duch wojowniczy, lecz najazdy innych plmion.
Atakowanie przez Germanów ludy, Obodrzyci,Lutycy, Ranowie, nie zdobyły się na wytworzenie szyku bojowego pomimo nieustannych walk od czasów Karola Wielkiego. Proponowane teorie Normańskiego albo Połabskiego pochodzenia stanu rządzącego i ich drużyn należy odrzucić. Należy najaprawdpodobniej przyjąć taka teorię że ludy tworzące obecną słowianszczyzne w II i III w ne zakończyły swój koczowniczy żywot i osiedliły się. Założone zostały wsie o nazwach przyrodniczych i topograficznych. Prowadzono w nich uprawę roli w ramach wspólnoty rodowej i gromadzkiej.

Kilka wieków później około V w na drodze ewolucji powstają wsie, posiadające swego właściciela, którego imię upamiętniło się w nazwach takich jak Czechów, Zębocin.
Swe siły zbrojne Słowianie opierali na związkach rodowych (podobnie jak i inne ludy), zasady te zachowały sie do początków państwowości polskiej. Oznaczała ona że wojownicy walczyli pod przywództwem najstarszego z rodu, a w późniejszym okresie przywódzcy wsi lub grodu. Mobilizowano się metodą rozsyłania wici, ustnego polecenia stawiennictwa w określonym miejscu i czasie. Gospodarz otrzymaną wić był obowiązany wyprawić dalej pod groźbą kary. Zawiodomieni ruszali na punkt zborny gromadami rodowymi. Uzbrojenie było bardzo różne, zależne od zamożności. Składało się przeważnie z łuków i toporów pczątkowo kamiennych, później pojawiły sie miecze spiżowe i żelazne, dzięki kontaktom z kulturą Hallstadzką. Mogły być też oszczey, pierwotnie używane do polowań. Uzbrojenie ochronne stanowiły szczyty czyli długie tarcze, drewniane lub skórzanae, ciężkie. Gromadzono sie wokół znaków takich jak drągi z figurkami na szcycie, albo płacht na tychże drągach z wymalowanymi znakami runicznymi.

Taktyka stosowana była raczej prymitwna, skupieni wokół znaku walczyli bezładnie, pokonywali przeciwnka raczej swoja liczebnością niż finezją. Germanowie, u których każd ród szykował się do bitwy klinem i stawał obok drugiego w swoim setnictwie, a setnictwa w swoich gminach plemiennych (Gau). Front takiej armii przedstawiał kształt lini zębatej. Niemcy przez to nawet w XI w nazywali ich pogardliwie"niedołężnymi, tłumną mnogością tylko zbrojnymi zgrajami"
Dlatego wojowali tylko między sobą , rody z rodami, albo plemiona z plemionami (Nestor o Nowogrodzianach). Dopiero doświadczenia walk pierwszych Piastów (tych przed Mieszkiem I) z napierajacymi marchiami Niemieckimi przejeli od nich system dziesiętny. Dało to błyskawiczny skutek w postaci podbicia szybkiego pozostałych plemion polskich
Taktyka Słowain oczywiście się zmieniała, to nie ulega wątpliwości. Jest trochę żródeł pisanych - bizantyjskich, niemieckich i innych.
Bądżmy szczerzy - Współcześni nie mieli wielkiego uznania dla słowiańskiej sztuki wojennej. Pisali, że atakują masą piechoty, słabo zresztą uzbrojonej ( czasem naprawdę bardzo słabo ). Używają łuków i są dobrymi łucznikami ( tak np. Thietmar ).
Slowianie doskonale orientowali sie w terenie, znali liczne uskoki, wzgorza, miejsca niebezpieczne np. bagna itp. Wiekszosc z pierwotnych mieszkancow puszcz i łąk wlasnie w taki sposob walczylo (z zasadzki, wykorzystujac teren) , takimi kryteriami wybieralo sie miejsce na warowny grod itp.
Niektórzy historycy piszą ,że przebierali się dodatkowo w iście upiorne postacie by wygladać dla przeciwnika strasznie, w przyciemnianych drewniano-skorzanych zbrojach, w szyszakach zakonczonych konskim wlosiem, z tarczami o roznych ksztaltach i wzorach począwszy od wieloramiennych krzyzy i kropek koncząc z płomieniami, wizerunkami zwierząt (koni, żubrow) .
Opisy starć germańsko-słowiańskich z czasów zarania Średniowiecza przyznają, że nasi przodkowie byli waleczni ale właśnie słabo uzbrojeni (maczugi drewniane, proce, włócznie) co nadrabiali odwagą i liczebnością.
W Średniowieczu korzystano z posiłków słowiańskich, na przykład robili to Bizantyjczycy i Niemcy walczący we Włoszech. Ale Słowianie nie mieli w tych wojnach większego znaczenia i przeważała opinia, że są dobrzy jako oddziały pomocnicze, lekkie i elastyczne. Obleganie miast nie było naszą dobrą stroną.Jednak jeżeli już nasi przodkowie połączyli się i współpracowali na wojnie z takimi Awarami, Bułgarami czy Arabami to było to śmiertelne niebezpieczeństwo dla ich wrogów.

Już samą postawa wobec lepiej uzbrojonych przeciwnikow mogli wzbudzac respekt, ale z czasem tak jak na poczatku: nie byli wojowniczo nastawionym ludem ktory sztuki wojennej nauczyl sie od wędrujacych plemion germanskich, ewentualnie wschodnich (wegrow, awarow) tak z nastaniem sredniowiecza wzmaga sie u slowian postawa "cudzego nie pragne, swego nie dam ruszyc". Jest to nasilone przez niemiecką ekspansję na tereny połabia, coraz silniejszymi zwiazkami panstwowymi oraz zdaniem sobie sprawy iż to wlasnie tereny zamieszkale przez slowian sa nierzadko obiektem i celem wedrowek innych ludow (urodzajna ziemia, mnostwo szlakow wodnych, lzejsze niz na jutlandi i skandynawi zimy...).
Nieprawdą jest także teza iż slowianie walczyli głównie pieszo. No bo skąd wziąłby się w końcu w Polsce ten kult konia, pogańskie siwki złotogrzywki itp. Skad tyle powiedzen (konia z rzedem temu co..., kon ma cztery nogi a też sie potknie, trzeba coś trzymac na wodzy, itp.) skad tyle nazw miejscowych (Konin, Kobylniki, Odrzykon, Źrebce...) Nawet zrodla bizantyjskie informują iz slowianie nawet konie eksportowali !!!! Wiemy np,. ze na Rugii dysponowano zarowno flota i piechotą jak i doskonała konnicą (a niby po co na zalesionej wysepce jazda?) Skad wieszanie podków i konskich czaszek na domostwach? To wszystko świadczy o tym ze konie nie tylko byly darzone szacunkeim ale i wykorzystywane w boju. tak np. gontyna Trzyglowa w Szzecinie posiadala stado bialych rytualnych ogierow ale rownież insygnia na które skaldaly sie : siodło, uprząż, miecz oraz włócznia. W koncu czegś takiego nie wymysliby lud zafascynowany walką pieszo.
Tak trwa to aż do momentu gdy Czechy a pózniej Polska przyjmuja chrzest w celu unikniecia kolejnych najazdów i zapewnienia sobie statusu panstwa równego w łacinskiej europie.
Jeżeli chodzi o wpływy skandynawskie to były one silne około VIII/XI wieku na ziemiach północnej Rusi, Nowogród Wielki, podczas asymilacji warengów słowianie przejmowali ich styl walki, jednak po konfrontacji z ces. Bizantyjskim zaczeli stosować dzięsiątki i setki na wzór imperium.
Na razie tyle na początek...


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:      
Napisz nowy temat Odpowiedz do tematu


 Skocz do:   



Zobacz następny temat
Zobacz poprzedni temat
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group :: FI Theme
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Regulamin